Etiket: cultural representation

## “Apocalypse Now”un Gölgesindeki Hayatlar: Bir Yönetmenin Aile Hikayesi ve Kimlik Arayışı

Cathy Linh Che’nin The Verge’de yayınlanan makalesi, “Apocalypse Now” filminin perde arkasında kalan ve çoğu zaman göz ardı edilen figürlere, özellikle de Vietnam Savaşı mültecisi olan ebeveynlerine odaklanıyor. Yazar, ebeveynlerinin Francis Ford Coppola’nın epik savaş filminde figüran olarak yer almasıyla başlayan ve kendi kimlik arayışına uzanan dokunaklı bir hikaye anlatıyor.

Che, makalesinde, ailesinin geçmişini ve kimliğini gün yüzüne çıkarma çabasını samimi bir dille aktarıyor. Ebeveynlerinin “Apocalypse Now”da figüran olarak yer alması, onların hikayelerini anlatmak ve seslerini duyurmak için bir fırsat doğuruyor. Ancak, bu süreç yazar için kolay olmuyor. Özellikle babasıyla olan karmaşık ilişkisi, belgesel projesini hayata geçirme sürecini zorlaştırıyor.

Yazar, babasının projeye başlangıçta isteksiz yaklaşmasını ve “Hayatım önemli değil” şeklindeki tepkisini açık yüreklilikle paylaşıyor. Ancak annesinin araya girmesi ve yalan söyleyerek durumu kurtarması, babasının fikrini değiştirmesine yardımcı oluyor. Bu an, aile içindeki dinamikleri ve annenin dengeleyici rolünü gözler önüne seriyor.

Makalede, yazarın ebeveynleriyle olan ilişkisi, kimlik arayışı ve sanatla kurduğu bağ da derinlemesine inceleniyor. Che, ailesinin hayatını yazarak onları dış dünyanın “silinmesinden” kurtarmak istiyor. Ancak bu süreç, güç, görev ve sorumluluk gibi karmaşık soruları da beraberinde getiriyor. Ailesinin hikayelerini sevgiyle mi yazıyor, yoksa onları kullanarak kariyer mi yapıyor?

Yazarın babasıyla yaşadığı gerginlikler ve babasının onu “evlatlıktan reddetmesi,” hikayenin duygusal yükünü artırıyor. Che, babasının hikayesini onsuz yazmanın ne anlama geldiğini sorgularken, kimlik ve aidiyet kavramlarını da derinlemesine irdeliyor.

Sonuç olarak, “Apocalypse Now”un Gölgesindeki Hayatlar, sadece bir film yapımının perde arkasını değil, aynı zamanda bir ailenin kimlik arayışını, kuşaklar arası farklılıkları ve sanatın iyileştirici gücünü anlatan etkileyici bir hikaye. Cathy Linh Che, kişisel deneyimlerini evrensel temalarla birleştirerek okuyucuları derinden etkileyen bir makale ortaya koyuyor.

## Beyond the Backdrop: Unearthing the Untold Stories of *Apocalypse Now* Extras

Cathy Linh Che’s poignant essay in The Verge delves into the making of her short documentary, *We Were the Scenery*, a film that flips the script on Francis Ford Coppola’s iconic war epic, *Apocalypse Now*. Instead of focusing on the main narrative, Che shines a light on her parents, Vietnamese refugees who were hired as extras for the film nearly 50 years ago. The result is a deeply personal exploration of family dynamics, cultural identity, and the power of reclaiming marginalized narratives.

Che’s documentary aims to give voice to the voiceless, foregrounding the experiences of Vietnamese individuals who were relegated to the background of a story that mirrored their own lives. The essay beautifully captures the complexities of this endeavor, starting with the challenges of interviewing her father, a patriarch with whom Che has a strained relationship. His initial reluctance to participate highlights the generational and cultural divides that Che navigates throughout the filmmaking process.

The article chronicles the delicate dance of bridging these gaps, revealing the subtle humor and poignant moments that unfold as Che coaxes her parents to share their memories. The kitchen setting, the familiar cadence of their conversations, and the simple act of watching *Apocalypse Now* together on television create an intimate atmosphere where their stories gradually emerge. From Che’s mother’s recollection of wielding an AK-47 as a Viet Cong extra to the shared laughter and communal storytelling, the documentary captures a side of the Vietnam War rarely seen on screen.

Beyond the immediate goal of documenting her parents’ experiences, Che’s essay explores the deeper questions that arose from her artistic pursuit. As a writer and filmmaker, she grapples with the responsibility of representing her family’s story, questioning whether she is driven by love or by the desire to advance her own career. This internal conflict is further complicated by the fact that her art often serves as a means of giving a voice to stories and people that have been ignored.

The most moving parts of the article focus on Che’s relationship with her father. After he disowned her for expressing opinions that went against his beliefs, Che sought to understand him through her writing. She wrote poems in his voice, attempting to empathize with his experiences and to create a more complete picture of him as a person. The poem included in the article offers a glimpse into this process, revealing the complex emotions and perspectives that shape their relationship.

Ultimately, Che’s documentary is a testament to the power of storytelling as a way to connect with family, to reclaim marginalized narratives, and to understand ourselves in relation to the world around us. The film may not have had the impact Che anticipated on her parents, but it served a deeper purpose, giving her a platform to share their stories with a wider audience and to honor their experiences as refugees and as extras in a film that shaped their lives. It’s a powerful reminder that every individual has a story worth telling, and that even those who are relegated to the background can become the stars of their own lives.